DDA

Hej ludzie,
którzy tak jak ja nosicie piętno DDA
jak zbroję, jak nieprzemakalny płaszcz,
jak tatuaż, jak wyryty w skale znak.
Niech każdy wyrzuci to z siebie, niech każdy powie co się działo
za ścianą, za drzwiami, pod spuchniętymi powiekami.

Zanim zdążyłam być dzieckiem, musiałam stać się dorosła.
Odpowiadałam za siebie i wiedziałam że muszę sprostać,
bo wróg był już w domu, czekał na mnie od kilku pokoleń.
W końcu naprawdę dorosłam i bardzo się staram ukryć fakt,
że nie mam pojęcia jak wygląda normalny świat.
Innych naśladuję lecz nic do mnie nie pasuje.
Nieprzystosowana to moje pierwsze imię.
W końcu naprawdę dorosłam
lecz nie przestałam być dzieckiem.
Nie ufam nikomu, wiem że nie ucieknę.
Demon alko wypala piętno na duszy,
nie da się go wyrzucić jak zepsutą rzecz,
nie da się go wymienić jak niepasującą część,
nie da się go zagłuszyć wciąż brzmi ten refren:

Hej ludzie,
którzy tak jak ja nosicie piętno DDA
jak zbroję, jak nieprzemakalny płaszcz,
jak tatuaż, jak wyryty w skale znak.
Niech każdy wyrzuci to z siebie, niech każdy powie co się działo
za ścianą, za drzwiami, pod spuchniętymi powiekami.

Ponura mina i napięty kark – to ja.
Spontaniczna zabawa budzi strach.
Złap dystans – prosi serce – wyluzuj trochę,
lecz głos w głowie powtarza coraz głośniej:
życie to strasznie poważna sprawa,
więc przestań się śmiać i weź się w garść
nie użalaj się nad sobą, inni mają gorzej!
Nadstaw policzek i napnij kark.
Jesteś niewolnikiem sposobu na życie
ale to jedyny sposób jaki znasz.
Jestem niewolnikiem sposobu na życie
ale to jedyny sposób jaki znam.

Hej ludzie,
którzy tak jak ja nosicie piętno DDA
jak zbroję, jak nieprzemakalny płaszcz,
jak tatuaż, jak wyryty w skale znak.
Niech każdy wyrzuci to z siebie, niech każdy powie co się działo,
za ścianą, za drzwiami, pod spuchniętymi powiekami.

Brak wiary w siebie tak silny,
że tej siły by starczyło do przenoszenia gór.
Gniewu magazyny i kilogramy winy i potężny mur
Zbudowany ze wstydu i złości i poczucia niższej wartości.
Nie zrozumcie mnie źle – ja się nie tłumaczę.
Nie użalam się nad sobą i bardzo rzadko płaczę.
Ja myślę ja widzę ja czuję,
zaciskam pięść,
uderzam i nokautuję.

Ty decydujesz jak ja się czuję. To mój słaby punkt.
Kiedy chwalisz - jest wspaniale,
kiedy krytykujesz mam ochotę się zapić.
Nie boisz się, że odejdę, chociaż cierpię to zostanę.
Wiesz dobrze, że czuję się bezpiecznie tylko w tym co jest mi znane.
Nie wierzę, że kogoś takiego jak ja można lubić
myślę, że na miłość trzeba sobie zasłużyć.
Nie wierzę, że kogoś takiego jak ja można lubić
myślę, że na miłość trzeba sobie zasłużyć.